RAMNES vel RHAMNES

RAMNES, vel RHAMNES

pro equitibus Romanis usurpat Horat. in Art. v. 342. Eos sic vocat ab illis equitibus, quos cum Luceribus ac Tatiensibus instituit Romulus. Varro, l. 4. de L. L. p. 16. Ager Romanus primum divisus in partes tres, a quo tribus appellatae, Tatiensium, Ramnium, Lucerum. Nominatae, ut ait Ennius, Tatienses a Tatio, Ramnes a Romulo, Luceres, ut ait Iunius, a Lucumone. Sed omnia haec vocabula Tusca, ut Volumnius, qui Tragoedias Tuscas scripsit, dicebat. Ascon. Pedian. in 3. Verr. Tribus principio tres fuerunt. Tatiensis una a Tatio rege, Ramnensis altera a Romulo, Luceres altera a Lucumone, sive a Lucretino, sive a Luco, quem lucum asylum vocaverat Romulus. Plin. de viris Illustribus: c. 2. Tres equitum centurias instituit, quas suô nomine Ramnenses, a Tito Tatio Tatienses, a Lucumone Luceres, appellavit. Plutarchus in Romulo: Φυλὰς δὲ τρεῖς καταςήςαντες, ὠνόμαςαν τοὺς μὲν ἀπὸ Ρ῾ωμύλου, Ρ῾αμνήνςης᾿ τοὺς δὲ ἀπὸ Τατίου, Τατιήνςης᾿ τρίτους δὲ Λουκερνήνςης, διὰ τὸ ἄλςος, εἰς ὅ πολλοὶ καταφυγόντες, ἀςυλίας διδομένης, τοῦ πολιτεύματος μετέχον᾿ τὰ δὲ ἄλςη λύκους ὀνομάζουςι. A Romulo nempe Ramnes dictos volunt. Robertus Titius vero putat esse a ῥάμνος, quod exponitur ςοφὸς, καὶ ἐλλόγιμος. Sed corruptus eum decepit locus, quia legendum illic Ρ῾αμνούςιος. Vide Yvonem Villiomarum adversus Titium, l. 5. c. ult. et Casaubon. in Athen. l. 15. c. 5. voss. Etymol. Propert. l. 4. El. 1. v. 31.

Hinc Taties, Rhamnesque viri, Luceresque coloni.

Ovidius, l. 3. Fastor. v. 131.

Quinetiam partes totidem Tatiensibus ille,

Quosque vocant Rhamnes, Luceribusque dedit.

Nic. Lloyd. Fuêre autem Ramnenses, qui cum Romulo primo Urbem condiderunt, Pastores Albani, et Graecanici generis aliquot, qui ante Urbem conditam illa loca tenuerant; atque hi omnes habitârunt Palatinum et Caelium montes. Tatienses vero Sabinifuerunt; coeteri adventitii: quorum illi Capitolinum et Quirinalem, isti loca coluêre, inter Palatium et Capitolium plana, atque circum Forum. Permanseruntque hae Tribus, usque ad Tarquinii Prisci tempora. Cum enim sub Tullo Hostilio Alhani victi in Ramnensium Tribum ascripti, ceterique omnes populi, qui sub Regibus Romam ad habitandum venerant, praeter Sabinos, Lucerum tribu inclusi fuissent, urbeque multum adauctâ, tres hae Tribus neutiquam sufficerent: L. Tarquinius Priscus numerum earum augere et de se et aliisamicis, nominare volens, cum ne id faceret ab Augure Navio prohiberetur, veteres illas sub iisdem, quibus inauguratae a Romulo erant, nominibus duplicavit, primosque et secundos Tatienses, Ramnenses et Luceres constituit, quod ex Sext. Pompeio manifestum est, cum scribit. Sex Vestae sacerdotes constitutae erant, ut Populus pro sua quaque parte haberet Ministram sacrorum. Quia civitas Romana in sex erat distributa partes, in primos secundosque Tatienses, Ramnenses et Luceres. Eôdem modô centurias etiam Equitum Tarquinium duplicâsse tradunt, Dionys et Livius, l. 1. Postea, sublatô filiorum Anci Martii insidiis Tarquiniô, aliam Tribuum divisionem instituit Servius Tullius, sextus Roman. Rex, quatuorque earum constituit, Palatinam, Suburanam, Collinam et Esquilinam: qua de re vide Dionys. l. 4. Car. Sigonium, de Antiq. iure Civ. Rom. l. 3. c. 3. Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 6. c. 15. etc.